جنایت اشغالگران و عکس العمل گسترده توده ها
یکبار دیگر اشغالگران امپریالیست امریکایی دست به جنایت زدند . شهریان کابل دیدند که قوت های سرمست امریکائی بی مهابا و در یک اقدام عمدی ، صد ها نفر از هموطنان ملکی ما را به قتل رسانده و زخمی نمودند . آنها ساکت ننشستند و عکس العمل نشان دادند . این عکس العمل آنچنان گسترده و خشماگین بود که خیزش سوم حوت 1358 را یکبار دیگر زنده کرد ، اشغالگران و دست نشاندگان شان را شدیدا لرزاند و به آنها فهماند که به ساز و برگ و قوتهای نظامی شان غره نباشند ، زیرا که اینها در مقابله با خشم توده ها بیشتر از پر کاهی ارزش ندارند .
جنایت ، زور گویی و قتل و کشتار مردمان یک کشور اشغال شده ، جزء خصایل ماهوی نیرو های متجاوز و اشغالگر امپریالیستی محسوب می گردد . جنایاتی را که دیروز قوت های مهاجم و اشغالگر سوسیال امپریالیستی در افغانستان انجام می دادند ، ناشی از همین خصایل ماهوی بود و جنایاتی را که امروز اشغالگران امپریالیست امریکایی درین کشور و همچنان جا های دیگر انجام می دهند ، نیز ناشی از همین خصایل ماهوی است .
نیروهای متجاوزامریکایی از همان روزاولی که افغانستان را مورد تهاجم قرار دادند ، علیرغم آنکه نقشه های دقیق مراکز نظامی طالبان و القاعده را در اختیار داشتند ، دست به قتل عام اهالی ملکی زده و هزاران تن آنها را کشته ، زخمی ومعیوب نمودند و ده ها هزار تن دیگر را آواره و بی خانمان ساختند . سلسله این جنایات در طول مدت چهار و نیم سال گذشته ، پیوسته و بی وقفه و در نقاط مختلف کشور ادامه یافته است .
آخرین حلقه این زنجیر طولانی جنایت ، همین چند روز قبل در منطقه پنجوایی قندهار شکل گرفت . قوای اشغالگر و پوشالی های وطنی به بهانه اینکه " مخالفین مسلح " در میان خانه های یک روستا سنگر گرفته اند ، کل آن روستا را بمباران نموده و با خاک یکسان ساختند . اشغالگران و پوشالی های وطنی ، تعداد اهالی ملکی کشته شده را پنجاه نفر اعلام کردند ، در حالیکه مطابق به گفته اهالی قریه ، تعداد آنها از صد نفر هم بیشتر بوده است . شفاخانه های شهر قندهار آنچنان مملو از زخمی ها شده بود که مقامات حکومتی ولایت ناچار شدند با بلند گوها در شهر براه افتاده و از اهالی شهر بخاطر اهداء خون کمک طلب نمایند . خلاصه ، قتل عام کراره در کنر توسط اشغالگران سوسیال امپریالیست شوروی ، یکباردیگر ، توسط اشغالگران امپریالیست امریکایی در پنجوایی قندهار تکرار شد .
هراس افگنی در میان اهالی ملکی ، یک کار همیشگی کاروانهای نظامی نیروهای اشغالگر امریکایی به شمار می رود . این کاروانها در هر مسیری که براه می افتند ، دریوران و راکبین وسایط نقلیه و اهالی ملکی محل عبور شانرا مورد هراس اندازی و دهشت افگنی قرار میدهند . همه مجبورند خود را از مسیر آنها کنار بکشند ، در غیر آن مورد هدف قرار میگیرند و کشته میشوند و در رسانه های خبری و مطبوعات دولتی وتسلیم طلب انتحارکنندگان ناکام جلوه داده میشوند . حادثه ترافیکی جلوه دادن جنایتکاری های کاروان های نظامی اشغالگران ، یک اختراع جدید است .
عکس العمل شهریان کابل در مقابل اشغالگران ، رژیم دست نشانده و مظاهر تجاوز گری و اشغال امپریالیستی در شهر کابل ، خارج از انتظار اشغالگران و دست نشاندگان شان بود و آنها را شدیدا لرزاند . یقینا این عکس العمل وسیع و گسترده ، همانند هر حرکت خود جوش توده یی دیگر نقاط ضعف خود را نیز داشت ، ولی نمی توان توده ها را بخاطر این ضعف ها مورد ملامت قرار داد . قدر مسلم است که اشغالگران امپریالیست امریکایی و متحدین شان بر مبنای یک استراتژِی جهانی و منطقوی به اشغال افغانستان دست زده اند و یگانه راه صحیح مقابله و مبارزه علیه آنها و دست نشاندگان شان ، دست یازیدن به جنگ مقاومت دراز مدت سازمان یافته و متشکل توده یی است .
این چنین جنگ مقاومتی می تواند – و باید - غیر از آن مقاومت ارتجاعی و واپسگرایانه ای باشد که طالبان و متحدین القاعده یی شان پیش می برند . توده ها مجبور نیستند که از میان اشغالگران امپریالیست و تاریک اندیشان طالبی ، یکی را انتخاب کنند . آنها می توانند – و باید - جنگ شان علیه اشغالگران و خائنین ملی را بمثابه جنگ مقاومت ملی مردمی و انقلابی براه اندازند و پیش برند . یعنی جنگی که مبتنی بر مقاومت ملی و نه مقاومت مذهبی - مقاومت مسلمانان در مقابل عیسویان – باشد . یعنی جنگی که متکی بر منافع اساسی طبقات مردمی باشد و نه طبقات فوقانی و استثمارگر که نوکران ذاتی امپریالیست ها اند . یعنی جنگی که هدفش سرنگونی نظام ارتجاعی ، استثمارگرانه و ستمگرانه موجود و ایجاد یک جامعه ونظام نوین مردمی و در یک کلام انقلاب باشد . چنین جنگ مقاومتی صرفا می تواند تحت رهبری پیشآ هنگ پرولتری براه بیفتد ، پیش برود و به موفقیت بینجامد .
حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان کل فعالیت های مبارزاتی اش را بر محور تدارک برای برپایی و پیشبرد جنگ مقاومت ملی مردمی و انقلابی ، بمثابه شکل مشخص کنونی جنگ خلق در افغانستان ، متمرکز کرده است . خیزش شهریان کابل نشان می دهد که عنصر ذهنی و آگاه چنین جنگی هنوز عقبمانده تر از عنصر عینی آن است . با تمام قوا تلاش خواهیم کرد که هر چه زود تر این عقبماندگی را جبران کنیم .
مرگ بر اشغالگران امپریالیست و خائنین ملی دست نشانده شان !
به پیش در راه برپایی و پیشبرد جنگ مقاومت ملی مردمی و انقلابی !
" حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان "
9 جوزای 1385