Skip to: Site menu | Main content

 

 

 

 

 

 

 

طرح پیشنهادی برای برگذاری یک کنفرانس
بخاطر ایجاد
یک تشکیلات بین المللی مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی

ویرانگری های گلوبلازیسیون امپریالیستی، جنگ های تجاوزگرانه و بحران اقتصادی خردکننده نظام امپریالیستی و فشار ناشی از آن بالای پرولترها و توده های وسیع، موجی از مبارزات و خیزش ها در سطح جهانی را به حرکت در آورده است.
در متن این وضعیت یک موج باالقوه انقلاب پرولتاریایی جهانی، در جهت جنگ خلق های تحت رهبری احزاب مائوئیست به مثابه نقاط عطف و لنگرگاه استراتژیک آن، پدیدار شده و انکشاف می یابد. واقعیت یافتن این عامل باالقوه نهایتا وابسته به این است که احزاب مارکسیست – لنینیست – مائوئیست وظایف انقلابی شان را در سطح ملی و بین المللی انجام دهند. درهم آمیختن درک و تجربه آنها با هم و انکشاف ظرفیت شان برای بردن یک پیام انقلابی متفقه به توده های شورشی در سراسر جهان اهمیت قاطعی دارد. متاسفانه درینمورد یک عقب ماندگی وجود دارد. این امر شدیدا به واسطه بحران در جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، که فعلا غیر فعال است، متبلور گردیده است.
در این شرایط ضروری است که گام هایی برای ایجاد یک تشکیلات مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی بین المللی موثر برداشته شود، گامهایی که بتواند اجرای وظایف انقلابی مائوئیست ها و بردن صدای جمعی آنها را در میان پرولتاریا و خلق های در حال مبارزه، مدد رسان باشد. بنابرین ما باید به سوی تدویر یک کنفرانس جدید احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست سراسر جهان حرکت نمائیم. این کنفرانس باید وظیفه ساختمان یک تشکیلات بین المللی مبتنی بر مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم را بر عهده بگیرد.
این وظیفه باید مسبوق به تجارب مثبت و منفی بدست آمده توسط جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در امر ساختمان و کارکرد یک تشکیلات بین المللی در طی نزدیک به سه دهه موجودیت آن باشد. به مثابه بخشی از کار برای کنفرانس و ساختمان یک تشکیلات بین المللی، ما به یک جمعبندی توسط تمامی احزاب و سازمان هایی که بخشی از این تجربه بوده اند، نیاز داریم. ما درینجا بعضی از نظرات مقدماتی درینمورد را ارائه می نماییم.
1 -- به تعقیب مرگ مائوتسه دون در 1976، رویزیونیست های چینی قدرت سیاسی را از طریق یک کودتای نظامی تصرف کردند. بدینگونه حزب کمونیست چین به یک حزب رویزیونیست انحطاط یافت، قدرت سیاسی پرولتاریایی سرنگون شد، سوسیالیزم از میان رفت و چین انقلابی به چین ارتجاعی تبدیل گردید. علاوه بران، سر بلند کردن خط رویزیونیستی خوجه در حزب کار البانیه، تعداد معینی از احزاب و سازمان های کمونیست در جهان را متاثر ساخت و ضربه جدی دیگری بر جنبش بین المللی کمونیستی وارد آورد.
در متن این شکست، بعضی از احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست، که به دنباله روی از رویزیونیزم چینی و خوجه یی نپرداخته بودند، در سال 1980 اولین کنفرانس بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست را دایر کردند و یک بیانیه مشترک بنام " خطاب به پرولتاریا و خلق های تحت ستم جهان " را تصویب نمودند. گرچه این کنفرانس به تشکیل یک تشکیلات بین المللی با ثبات منجر نگردید، اما زمینه را برای کنفرانس بین المللی دوم در سال 1984 مساعد ساخت. 
تشکیل جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در کنفرانس دوم در سال 1984، تلاش تیوریکی و پراتیکی بین المللی مثبتی بود که به نیازها و ضرورت های ایدیولوژیکی، سیاسی و تشکیلاتی جنبش کمونیستی بین المللی در شرایط زمانی ای که این جنبش به تعقیب شکست انقلاب چین در بحران فرو رفته بود، پاسخ داد. بیانیه جنبش انقلابی انترناسیونالیستی که در این کنفرانس بر اساس مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم ( اندیشه مائوتسه دون، آنچنانکه در آن هنگام جمله بندی گردید ) و مخالفت اصولی با رویزیونیزم مدرن روسی و چینی و همچنان دگمارویزیونیزم خوجه یی به تصویب رسید، یک چارچوب اساسی ایدیولوژیک – سیاسی برای جنبش فراهم نمود.  
2 -- جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در طی سه دهه گذشته مبارزات خود، موقعیکه مبتنی بر مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم حرکت کرده است، به دستاورد های تیوریکی و پراتیکی اصولی، مهم و دارای قابلیت تکامل بیشتر دست یافته است. اسنادی که در کنفرانس های بین المللی و جلسات وسیع جنبش انقلابی انترناسیونالیستی به تصویب رسید، مثل بیانیه جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، زنده باد مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم و قطعنامه میلینیوم، علیرغم بعضی از نواقص و کمبودات آن ها، همه خدمات تیوریکی مهمی برای پیشروی جنبش، به مثابه بخشی از جنبش کمونیستی بین المللی، بوده است. حمایت بین المللی از جنگ خلق در پیرو و حزب کمونیست پیرو، به شمول کارزار تاریخی دفاع از ابیمل گوسمن، خدمت به آغاز جنگ خلق در نیپال و حمایت از ادامه آن برای ده سال،  انتشار مجله جهانی برای فتح و سائر اسناد به چندین زبان که به درک های ایدیولوژیکی و سیاسی و تجزیه و تحلیل جنبش و احزاب و سازمان های شامل در آن، اجازه شناخته شدن در کشور های مختلف را می داد، نشانه های برجسته ای از نقش جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در جنبش کمونیستی بین المللی بوده اند.
3 -- جنبش ما علیرغم جنبه های مثبت خود نتوانست وظایف خود را به پایه تکمیل برساند و در یک بحران فرو رفت. وقتی که رویزیونیزم پست مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی " سنتز نوینی " باب اواکیان بر حزب کمونیست انقلابی امریکا و رویزیونیزم پاراچندا – باترای بر حزب کمونیست متحده نیپال ( مائوئیست ) مسلط گردید، نه تنها این احزاب را از مسیر انقلاب و کمونیزم منحرف ساخت، بلکه تاثیرات مخرب و ویرانگر این خط های ضد انقلابی بطور منفی احزاب و سازمان درون جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، به ویژه کمیته جنبش را بصورت وسیع و عمیق تحت تاثیر قرار داد.
4 -- کنفرانس موسس جنبش انقلابی انترناسیونالیستی ضرورت ایجاد یک انترناسیونال کمونیستی طراز نوین را به رسمیت شناخت. برای متحقق ساختن این امر، بیانیه جنبش انقلابی انترناسیونالیستی وظایف دوگانه پروراندن یک خط عمومی و یک شکل تشکیلاتی درست و مناسب، در مطابقت با واقعیت پیچیده جهان امروزی و چالش های موجود در آن را، به درستی شناخت.
5 – کمیته موقت – به مثابه یک مرکز سیاسی جنینی – تشکیل گردید تا وظیفه کار برای پروسه وحدت ایدیولوژیکی، سیاسی و تشکیلاتی کمونیست ها، به شمول تهیه یک پیش نویس برای مشی عمومی جنبش کمونیستی را، پیش ببرد. اما این وظیفه توسط کمیته انجام نیافت و جنبش به این هدف دست پیدا نکرد.
6 – در تجربه جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، موجودیت چنین مرکزی که بخاطر قادر ساختن جنبش به ادامه کاری و به مثابه مرکزی برای حفظ وحدت این جنبش تشکیل گردید، نتایج مختلفی ببار آورد. هم نتایج مثبت وجود داشته است و هم لغزش های جدی. بطور مشخص، گرایشات هژمونیستی در عملکرد که پیوستگی جنبش انقلابی انترناسیونالیستی را نفی می کرد، وحدت آنرا شدیدا به تحلیل می برد، از بهم پیوستن احزاب بیشتر مارکسیست – لنینیست – مائوئیست به جنبش جلوگیری می کرد و بدینسان در مقابل اجرای وظایفی که جنبش و کمیته برای خود تعیین کرده بود، مانع ایجاد می نمود، در کمیته وجود د اشته است.
تشکیلات بین المللی جدید باید یک مرکز اجرایی داشته باشد که حیات درونی و شیوه کار آن مربوط به مراحل مشخص مبارزه و اسلوب های تعیین شده توسط احزاب سیاسی و نیروهایی باشد که این تشکیلات را حیات می بخشند. این مرکز باید به شایستگی و تعهد در داخل چارچوب فیصله ها و توافقات تشکیلات بین المللی، آنگونه که در کنفرانس ها و سائر جلسات آن تصمیم گیری می گردد، کار نماید. درینجا نیز، همانند هر مورد دیگری، دفاع، تطبیق و تکامل مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم و اجرای وظایف بین المللی خود آن مرکز و التزامات احزاب مشخص تضمین کننده نهایی این امر است.
ما پیشنهاد می نماییم که یک کنفرانس بین المللی بخاطر سامان دادن کار برای فعال سازی و سازماندهی مجدد یک تشکیلات بین المللی دایر گردد. بخاطر دستیابی به این هدف باید یک پروسه مباحثات ایدیولوژیک - سیاسی پیش برده شود. به مثابه بخشی از تدارک این کنفرانس ما به این نتیجه رسیده ایم که یک سیمینار در باره " جمعبندی تجارب جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، کنفرانس بین المللی مارکسیست – لنینیست ها و سایر ابتکارات بین المللی" را سازماندهی نماییم.
از طریق این پروسه نکات مشترک و مورد اختلاف می تواند شناخته شود و یک پلاتفرم پیشرفته متناسب به آن می تواند به دست آید تا اساس یک وحدت بین المللی نوین متبلور در یک تشکیلات بین المللی جدید باشد. در شرایط جاری اجرای این مسئولیت انقلابی می تواند نشاندهنده یک تبارز عملی شعار کمونیستی بین المللی " کارگران و خلق های ستمدیده جهان متحد شوید " باشد. اجرای این وظیفه، به احزاب کمونیست مارکسیست – لنینیست – مائوئیست اجازه می دهد که مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم را در دست گرفته و تکامل دهند، وحدت نوین جنبش کمونیستی بین المللی را واقعیت بخشند، آن را در پیشاپیش مبارزات خلق ها در سراسر جهان قرار دهند و پتانسیل موج جدید انقلاب جهانی را کاملا رها نمایند و عملا تحقق بخشند.
با درود های انقلابی !