پايان غم انگيز يك نبرد شجاعانه
نبرد شجاعانه ببر هاي تميل در سريلانكا كه تقريبا سه دهه دوام نمود، در ماه مي امسال به نحو غم انگيزي پايان يافت. اين نبرد، سال هاي سال برجسته ترين جنبش مسلحانه در كل شبه قاره هند محسوب مي گرديد. فقط اخيرا در دوران جنگ خلق در نيپال، جنگ خلق مائوئيستي درين كشور، توانست براي چند سالي، قبل از منحرف شدن از مسير اصولي و اصلي مبارزاتي، دامنه و تاثير گزاري بيشتري نسبت به جنبش مسلحانه ببر هاي تميل حاصل نمايد و سراسر نيپال را در نوردد. دليل اين امر آن بود كه جنگ خلق در نيپال از لحاظ ماهيت طبقاتي و انقلابي خود ميتوانست به يك جنبش فراگير توده هاي نيپالي مبدل گردد. اما جنبش مسلحانه ببر هاي تميل اصولا نمي توانست به يك جنبش مبارزاتي سرتاسري در سريلانكا مبدل گردد. تميل ها در سريلانكا يكي از مليت هاي تحت ستم را تشكيل مي دهند كه صرفا بخش كوچكي از نفوس آن كشور را در بر مي گيرد. جنبش مسلحانه ببر هاي تميل يك جنبش مبارزاتي محدود به همين مليت تحت ستم بود و بنا به محدوديت ذاتي ناسيوناليستي خود نمي توانست به يك جنبش مبارزاتي سرتاسري توده هاي مليت هاي مختلف سريلانكا مبدل گردد. اما عليرغم اين محدوديت، ببر هاي تميل توانستند تقريبا سه دهه شجاعانه بجنگند و حتي در مقابل لشكر كشي تجاوزكارانه توسعه طلبان هندي مقاومت كنند و آن لشكر كشي را به ناكامي مواجه سازند.
پروسه مذاكراتي كه چند سال قبل ميان ببر ها و دولت سريلانكا در اثر به اصطلاح ميانجيگري دولت ناروي شروع گرديد، خوره اي بود كه بجان ببر ها افتاد. اين مذاكرات بار بار منجر به امضاي توافقنامه هايي براي آتش بس و موافقه كلي روي حقوق مليتي تميل ها در سريلانكا گرديد، اما اين موافقتنامه ها عمدتا از جانب دولت سريلانكا با توسل به بهانه هاي گوناگون نقض گرديد و جنگ دوباره از سر گرفته شد. درين جريان افق ديد ببر ها حتي در همان چهارچوب محدود ناسيوناليستي نيز محدود تر و محدود تر گرديد و سر انجام شكل خواست خود مختاري مليتي براي تميل ها در سريلانكا را گرفت. مذاكرات و در گيري هاي دوسه سال اخير اساسا روي حدود و ثغور اين خود مختاري دور مي زد و ببر ها كلا خواست استقلال طلبي را كنار گذاشته بودند. بدينسان بطور كلي پروسه مذاكرات در عين حال پروسه محدوديت روزافزون سياسي و نظامي براي ببر ها نيز بود.
آخرين نبرد ببر ها در ماه مي گذشته، يك
نبرد شديدا نامتوازن بود و آنها در ساحه محدودي گير مانده بودند. نظاميان دولتي سريلانكا در جريان اين نبرد ، بيشتر از بيست هزار نفر از مردمان ملكي تميل را قتل عام كردند. " كرن " رهبر ببر ها و دو معاونش در آخرين لحظات نبرد و در جريان تلاش براي شكستاندن حلقه محاصره، جان باختند. پس از آن، بقيه الجيش ضعيفي كه از ببر ها باقي مانده بود، پايان جنگ را اعلان كرد. دولت سريلانكا به جشن و شادي عمومي پرداخت و " جامعه جهاني " نيز با ناديده گرفتن كامل جنايت جنگي گسترده نظاميان دولتي سريلانكا، سركوب نهايي ببر ها و ادامه بي مزاحمت سلطه شوونيزم سينهالي بر تميل ها در سريلانكا را خوش آمد گفت.
مي توان گفت كه جنبش مسلحانه ببر هاي
تميل و جنگ خلق در نيپال، عليرغم تفاوت هاي ماهوي طبقاتي و ايدئولوژيك – سياسي از همديگر، تاثيرات معيني رويهم داشته اند. ادامه شجاعانه نبرد ها توسط ببر ها را حد اقل مي توان يكي از عوامل جانبي منطقه يي آغاز جنگ خلق در نيپال دانست. همين سان آغاز پروسه مذاكرات ميان ببر ها و دولت سريلانكا، يكي از عوامل جانبي منطقه اي كشانده شدن مائوئيست هاي نيپالي بطرف مذاكرات و آتش بس با دولت نيپال شمرده شده مي تواند. سر انجام اختتام جنگ خلق در نيپال و وارد شدن مائوئيست هاي نيپالي به " پروسه مبارزاتي صلح آميز "، بطور كلي تمامي جنبش هاي مبارزاتي مسلحانه در نيم
قاره ، منجمله ببر ها را تحت فشار قرار داد.